Sonbahar

Her yer rengarenk şimdi, adım attığım tüm yollar, ondaki tüm ağaçlar, bitkiler benim için süslü elbiselerini giyimiş. Etrafımda elele kocaman bir çember oluşturmuş her biri. Uzun uzun bakıyorum, düşünüyorum ve anlamıyorum, bana sunulan bu tadına doyulmaz şenliğin tam da kalbinin ortasında ne işim var benim? Kendime çimdik atıyorum, gerçeğin ta kendisini yaşıyorum. Sonsuz bir neşeyle doluyorum .Çocukça koşuşturup, yere sere serpe uzanmış yaprakları uyandırıp benimle dans etmelerini sağlıyorum.

Yine yeniden yaşamın bu muazzam renklerine tanık olabilmenin, umutulmuş, unutturulmuş bu sonsuz mutluluk kaynağına dokunabilmenin sarhoşluğunu yaşıyorum. Ayılmak istemiyorum buradan, bu başdöndürücü güzelliğin esareti sonsuza dek sürsün istiyorum. 
Doğa rakibi olmayan bir yaratıcı ve yeryüzünde onu katledebilen tek canlı insan. 
Anlamıyor insan, anlamak da istemiyor, bilmiyor, düşünmüyor hiç mevsimlerin tadı, sonbaharın tadı sadece doğanın korunduğu, ağaçların büyümesine izin verildiği yerlerde çıkarılabileceğini.